Hoe vaak per dag zien we onszelf in de spiegel? Ik denk vaker dan we ons realiseren. Bij het handen wassen, tanden poetsen, haren kammen, aankleden, zo maar in het voorbij lopen. Je hoeft niet bewust voor de spiegel te gaan staan en jezelf uitgebreid te bekijken om toch geconfronteerd te worden met jezelf. Maar als je wel bewust gaat kijken, wat zie je dan?
De spiegel is niet een ieders beste vriend, vooral als je dat ziet wat je niet wilt zien.
Ik moet toegeven dat er een periode in mijn leven was, dat ik heel verdrietig werd van mijn eigen spiegelbeeld. Het was middenin mijn tienerjaren, toen ik wegens ziekte niet verder kon met de ballet carrière die ik voor ogen had. Van het één op het andere moment, moest ik moest noodgedwongen stoppen met dans en was bedlegerig gedurende 2 maanden. Dat heeft ertoe geleid dat ik mijn opgebouwde spiermassa praktisch volledig kwijtraakte en mijn vetmassa toenam (want hoe meer spiermassa je hebt, hoe meer energie je lichaam verbruikt en dus ook hoe meer vet je lichaam verbrandt). Mijn conditie was na 3 maanden zo slecht geworden, dat ik elke dag maar 10 minuten naar buiten kon om, aan de arm van mijn moeder, een stukje te wandelen. Bij elkaar heeft het een jaar geduurd voordat ik weer die dingen kon doen, die voor een tiener gebruikelijk zijn op die leeftijd.
Dat heeft een enorme invloed gehad op hoe ik mezelf erna zag. Teleurgesteld in mijn lichaam en kilo's zwaarder, leek het alsof er iemand anders naar mij terugkeek in de spiegel. Ik kon er niet goed mee omgaan. Dit heeft ertoe bijgedragen dat ook mijn relatie met voeding veranderde. Het was uiteraard mijn doel om zo snel mogelijk weer fit en sterk te worden, maar hoezeer ik mijn voeding ook aanpaste, er gebeurde werkelijk niets. Ik werd alleen maar zwaarder. Uit frustratie at ik dan vervolgens mijn verdriet weer weg met chips en koekjes. Ik zat in een negatieve neerwaartse spiraal.
Het heeft bij elkaar echt jaren geduurd voordat ik weer een gezonde balans gevonden had en eten niet meer als troost of beloning inzette. Ondanks het feit dat ik de extra kilo's niet langer met me meedroeg en mijn lichaam weer sterker en fitter geworden was, bleef ik toch een vertekend beeld van mezelf zien als ik in de spiegel keek. Ik zag alleen maar vet en datgene wat ik niet mooi aan mijn lichaam vond. De eetstoornis had dus nog emotionele en mentale littekens achtergelaten, waaraan ik hard heb gewerkt om daar overheen te komen.
Wat zie je als je in de spiegel kijkt? Die vraag zal ik vandaag de dag volledig anders beantwoorden. Nu weet ik dat ik krijg/zie waar ik mijn aandacht op richt. Ik kies ervoor het goede te zien. Inmiddels ben ik de vijftig gepasseerd en ik kan je vertellen, dat je er uiterlijk niet bepaald jeugdiger op wordt. Toch zie ik in de spiegel iemand die trots mag zijn op wie ze is. Ze heeft veel meegemaakt, haar lichaam heeft prachtige kinderen mogen baren, ze zorgt goed voor zichzelf door dagelijks te sporten, te bewegen, maar ook te ontspannen, ze heeft haar voedingswijze dusdanig aangepast dat ze veel meer energie - en veel minder lichamelijke klachten heeft dan voorheen, haar lichaam staat gewoon elke dag weer voor haar klaar en dat is voor velen helemaal niet zo vanzelfsprekend, elke rimpel en grijze haar heeft ze verdiend en daar mag ze trots op zijn. Dat is wat ik zie.
Ik kies ervoor om mezelf en mijn lichaam te bedanken voor elke dag. Ik ben goed zoals ik ben, ik ben een mooi mens van binnen en van buiten, ik geef even veel om mezelf als dat ik om anderen geef, want ik ben het waard. Ik ben sterk, ik ben fit, ik accepteer dat ik niet perfect ben, net zoals ik dat van een ander accepteer, want perfectie bestaat niet. Hoe meer ik in mezelf investeer als mens, hoe mooier ik word. Dat straal ik uit en dat krijg ik vervolgens terug.
Als ik in de spiegel kijk, zie ik die persoon die ik wil zien. En zij is goed genoeg!
Wil jij, net als ik, je goed voelen over wie je in de spiegel ziet? Wil je begeleiding met het verbeteren van je leefstijl en mindset? Volg dan onderstaande link:
Comments