Je bent niet je gewicht!

Jarenlang heb ik me ongelukkig gevoeld met mezelf en mijn lichaam, nadat ik in mijn puberteit de ziekte van Pfeiffer kreeg en hierdoor 3 maanden enorm ziek op bed lag. Ik ben toen ook een heel stuk zwaarder geworden, mede doordat ik van de ene op de andere dag moest ophouden met ballet en me nauwelijks kon bewegen. Toen het weer beter met me ging, heb ik er alles aan gedaan om mijn oude gewicht terug te krijgen en om weer fit te worden, zodat ik met ballet verder kon gaan. Helaas was dat niet zo simpel. Het lukte me niet om de kilo's, die ik tijdens mij ziekte was aangekomen, weer kwijt te raken.

Ik raakte zo enorm teleurgesteld in mijn lichaam, dat mijn gewicht echt een obsessie voor me werd. Ik voelde me doodongelukkig met mezelf en dacht dat als ik eenmaal van die extra kilo's af zou zijn, ik wel weer gelukkig zou worden. Het werd een gevecht in mijn hoofd. Telkens als ik in de spiegel keek, kon ik wel huilen. Ik kon niet accepteren hoe ik eruit zag, omdat ik wist dat dit niet bij me hoorde. Ik sleepte mijn gewicht mee als een fysieke en mentale last.

Doordat ik zo bezig was met wat ik wel en niet van mezelf mocht eten, werd de relatie met eten dusdanig verstoord, dat dit een bijkomend probleem werd. Ik wilde de controle kunnen houden, maar als er ook maar iets gebeurde waardoor ik uit balans raakte en me ellendig voelde, gebruikte ik eten als troost. Ik zat gevangen in een vicieuze cirkel en was boos op mezelf dat het me niet lukte om weer mijn oude 'ik' te worden.

Na me jaren ellendig gevoeld te hebben, kwam ik gelukkig bij een geweldig homeopaat terecht die erachter kwam dat mijn lever, als gevolg van mijn ziekte, niet goed functioneerde. Zolang dat niet eerst behandeld werd, kon ik niet eens afvallen. Wat een opluchting was dat. Het gevoel dat het niet allemaal mijn eigen schuld was, hielp me om weer positieve energie te krijgen. Ik wist dat ik nu op het moment was aangekomen, dat ik echte verandering kon gaan doormaken.

Uiteraard heb ik daarbij hulp gezocht. Ik heb geleerd dat ik alleen succesvol zou kunnen worden, als ik los kon laten. De gedachte dat ik mijn gewicht was, de gedachte dat ik niet goed genoeg was, de gedachte dat ik het niet waard was, en nog zoveel meer. Ik heb geleerd dat ik mezelf niets hoef te ontzeggen (als een soort straf) maar dat ik er zelf voor kan kiezen wat ik toelaat. Wat ik wil eten, wat voor sport ik wil doen en of ik soms wat alcohol wil drinken of niet. Ik heb een routine en discipline opgebouwd, waarbij ik goed voor mijn lichaam en geest zorg. Ik houd me aan de 80/20 regel. Dus als ik 80% van de tijd dat doe wat goed voor mij en mijn lichaam is, dan kan ik zonder schuldgevoel 20% van de tijd ervoor kiezen om los te laten en te genieten van de extraatjes.

Zo ben ik erin geslaagd om de balans in mijn leven, gezondheid en gewicht weer terug te vinden. En ik voel me zo goed, dat ik het iedereen gun die dat ook wil bereiken. Soms is het een lange weg, met vallen en op staan. Maar zolang je niet opgeeft en de juiste mensen om je heen verzamelt, die dit zelf al bereikt hebben, dan kun jij dit ook.

Hoe vaak ik de laatste jaren wel niet zoiets gehoord heb als: "Ja jij kunt makkelijk praten, jij kunt alles eten en je blijft zo mooi slank". Dan glimlach ik beleefd en denk bij mezelf: Jij hebt geen idee wat ik allemaal heb doorstaan om hier te komen. Maar dat hoeft ook niet.

Ik weet wat het betekent om mijn leven opnieuw op te bouwen, hard te werken aan de doelen die ik wil bereiken en dat het soms een eenzame weg lijkt te zijn. Maar ik kan je verzekeren dat niets zo goed smaakt als genieten van heerlijk eten, zonder enig schuldgevoel. En om een leven gecreëerd te hebben, waarbij mijn gezondheid en welzijn altijd op de eerste plek komen. Het was die lange weg meer dan waard. En ik weet nu wie ik ben. Ik ben zeker niet mijn gewicht!

https://www.femkelifeinbalance.com